1.
Lekcja: Hbr 1, 1-12
Ewangelia: J 1, 1-14
Oratorium Rzymskokatolickie Św. Rodziny, Bydgoszcz
Msza Św. w rycie rzymskim
X. Dariusz Kowalczyk SDB
2.
Lekcja: Tt 2, 11-15
Ewangelia: Łk 2, 1-14
Oratorium Rzymskokatolickie św. Józefa, Wrocław
Msza Święta w rycie rzymskim
X. Jacek Bałemba SDB
Lekcja: Hbr 1, 1-12
Ewangelia: J 1, 1-14
Oratorium Rzymskokatolickie św. Józefa, Wrocław
Msza Święta w rycie rzymskim
X. Jacek Bałemba SDB
3.
[Offertorium]
(Ps 88, 12; 88, 15)
Tui sunt cœli et tua est terra: orbem terrárum et plenitúdinem ejus tu fundásti:
justítia et judícium præparátio sedis tuæ.
[mszalik 1962]
Twoimi są niebiosa, Twoja też jest ziemia: Ty okrąg świata założyłeś i co go napełnia.
Podstawą Twego tronu sprawiedliwość i prawo.
[mszalik 1949]
Twoje są niebiosa i twoja jest ziemia. Okrąg ziemski i co go napełnia, Tyś ugruntował.
Sprawiedliwość i prawo są tronu twojego podporą.
[mszalik 1931]
Twojeć są niebiosa, i twoja też jest ziemia: Tyś ugruntował okrąg ziemi i napełnienie jej:
Sprawiedliwość i sąd są przygotowanie stolicy Twojej.
+ + +
„88 (1), 12. «Twoje są niebiosa i twoja jest ziemia». Z ciebie pochodzi deszcz i na twoją ziemię on pada. «Twoje są niebiosa», przez które które głoszona jest prawda dookoła ciebie. A co dokonało się dzięki owemu deszczowi? «Okrąg ziemi i jego bogactwo ty ustanowiłeś: Wiatr północny i morze ty stworzyłeś». I nic nie może ci się przeciwstawić i wystąpić przeciwko swemu Stwórcy. Świat może się srożyć własną wprawdzie złością i skutkiem przewrotności swojej woli. Ale czy może wystąpić poza ramy wytyczone przez Stwórcę, który wszystko stworzył? Czemu zatem lękam się wiatru północnego? Czemu boję się mórz? Jest wprawdzie na północy diabeł, który powiedział: «Wystawię tron swój na Północy, i stanę się podobny do Najwyższego» (Iz 14, 13-14), aleś go upokorzył, jak zranionego pyszałka. Zatem to, czegoś ty dokonał w nich, większe ma znaczenie dla twojego panowania, niżeli ich wola dla złośliwości. «Wiatr północny i morza ty stworzyłeś».
88 (1), 15. «Sprawiedliwość i sąd przygotowaniem stolicy twojej». Na końcu ukaże się twoja sprawiedliwość i twój sąd. Obecnie są one utajone. Na temat sądu twego powiedziano w innym psalmie: «O tajemnicach syna» (Ps 9, 1). Nastanie objawienie sądu twego i sprawiedliwości twojej. Jedni będą postawieni po prawicy, a drudzy po lewicy (Mt 25, 33). Zatrwożą się niewierni, skoro zobaczą to, w co teraz szydząc z tego nie wierzą. Radować się będą sprawiedliwi, kiedy zobaczą to, w co teraz nie widząc wierzą. «Sprawiedliwość i sąd przygotowaniem stolicy twojej», oczywiście w dniu sądu. A co teraz? «Miłosierdzie i prawda idą przed obliczem twoim». Lękałbym się przygotowanie stolicy twojej, sprawiedliwości twojej i sądu twego, gdyby nie poprzedzała cię twoja prawda i miłosierdzie. Czegoż miałbym się lękać na końcu sądów twoich, skoro przez uprzedzające cię miłosierdzie twoje, gładzisz moje grzechy, a ukazując prawdę spełniasz swoje obietnice? «Miłosierdzie i prawda idą przed obliczem twoim». Wszystkie bowiem drogi Pańskie to miłosierdzie i prawda (Ps 24, 10).”
św. Augustyn z Hippony (354 – 430)
Enarratio (1) in Psalmum LXXXVIII, 12 et 15.
Z prostego porównania tekstu z trzech mszalików wyłania się kolejne słowo-klucz i pojęcie istotne, które mierziło modernistów, gdy kładli podwaliny pod nową religię, pracując nad nią już przed wiadomym nieszczęsnym soborem, jeszcze w czasach starej Mszy Świętej i trydenckich mszalików. Tym razem gdzieś się przerabiaczom Pisma Świętego zawieruszył «sąd» (łac. judicium). Mszalik z 1931 roku ma jeszcze tekst poprawny, te z 1949 i 1962 już tekst zmiękczony i przyszłościowo politycznie poprawny.
Bo w nowej religii sądu nie ma. Wszyscy będą zbawieni, więc sąd to nie będzie sąd, tylko wyjdzie Pan Bóg na koniec, wszystkich pochwali i wszystkim grzecznie podziękuje, że bardzo ładnie się zachowywali w życiu doczesnym, i oznajmi, że każdy zasługuje na nagrodę, a nikt na karę. Taka jest ta nowa religia w swej przewrotnej i odwrotnej do katolickiej istocie.
A religia katolicka? Obchodzi Boże Narodzenie ze słowem «sąd» w mszaliku. Bo bardzo cieszy się z pierwszego Przyjścia Syna Bożego, przyjścia cichego i pokornego, przyjścia pełnego miłosierdzia dla grzeszników. To przyjście trwa w Kościele i jego misji do świata. Ale nie będzie trwać w nieskończoność, bo czekamy już na rychłe Drugie Przyjście. To będzie przyjście w pełni majestatu i potęgi, na sąd. A sąd będzie sprawiedliwy, czyli oparty na prawdzie. A prawda jest taka, że wcale tacy wszyscy grzeczni i wspaniali nie jesteśmy. Sąd sprawiedliwy wyrazi się w nagrodzie dla wiernych i w karze dla niewiernych. Nagroda i kara, obie będą wieczne.
Te fundamentalne prawdy i ich przypomnienie nie psują wyznawcom prawdziwej religii katolickiej Świąt Bożego Narodzenia. Wręcz przeciwnie, te prawdy pomagają im przeżyć Święta głęboko, świadomie i pożytecznie dla zbawienia. Natomiast, wyznawcom fałszywej religii każde przypomnienie prawd wiary psuje humor i nastrój, i dlatego wycięli «sąd» z Mszy Świętej Bożego Narodzenia, żeby się bezrefleksyjnie rozkoszować sfałszowanymi świętami fałszywej religii opartej na sfałszowanym Piśmie [już-nie] Świętym.
Radujmy się z Wcielenia Prawdy!
Świętujmy Boże Narodzenie w prawdzie!
Drodzy Bracia i Siostry, przyjmijcie na koniec moje najserdeczniejsze życzenia w tym świętym i świątecznym dniu Narodzenia Pana Jezusa, naszego Zbawiciela. Życzę Wam wszystkim głębokiego pokoju w Waszych duszach, domach i rodzinach. Z czego ten pokój ma się rodzić? Z tego, o czym nas św. Augustyn poucza. Pan Jezus przychodząc do człowieka przynosi prawdę, w istocie rzeczy On sam jest Prawdą. Z tej Prawdy i przez Nią człowiek będzie sądzony. Co z Nią zrobił? Czy Ją przyjął? Czy Ją odpędził? Czy pożytek uświęcający uczynił z Jej nauki? Czy sobie z tej nauki żarty stroił? Kto się Prawdą już zajął i już zaopiekował, kto Ją już ugościł, może cieszyć się prawdziwym i przenikającym wszystko pokojem. Ci, którzy się z Nią jeszcze nie zmierzyli, tylko ciągle przed nią uciekają i się chowają, spać spokojnie nie mogą, a cóż dopiero świętować…
Moi Drodzy, niech ta Prawda, którą – za cenę wielu przykrości ze strony niewierzących i niewiernych – przyjęliście do swych serc i umysłów, do swych domów i rodzin, niech Ona sama Wam teraz obficie błogosławi i niech napełnia Wasze dusze, domy i rodziny swoim pokojem i prawdziwą głęboką radością. Tego wam z głębi serca pełnego pokoju życzę!
Podnieś rączkę, Boże Dziecię, błogosław nam, rodzinom naszym i naszej Ojczyźnie!
Radosnych Świąt Narodzenia Pana Jezusa!
Z Panem Bogiem!
X. Włodzimierz Małota CM