1.
Lekcja: Rz 1, 1-6
Ewangelia: Mt 1, 18-21
Oratorium Rzymskokatolickie Św. Rodziny, Bydgoszcz
Msza Św. w rycie rzymskim
X. Dariusz Kowalczyk SDB
2.
Lekcja: Rz 1, 1-6
Ewangelia: Mt 1, 18-21
Oratorium Rzymskokatolickie św. Józefa, Wrocław
Msza Święta w rycie rzymskim
X. Jacek Bałemba SDB
3.
[Offertorium]
(Ps 23, 7)
Tóllite portas, principes, vestras: et elevámini, portæ æternáles, et introíbit Rex glóriæ.
[mszalik 1962]
Bramy, podnieście swe szczyty i rozstąpcie się, prastare podwoje, aby mógł wkroczyć Król chwały.
[mszalik 1949]
O bramy, podnieście wierzchy swoje i otwórzcie się, wrota odwieczne, niech wnijdzie Król chwały.
[korekta 2023]
Książęta, usuńcie wasze bramy; unieście się, odwieczne wrota, niech wejdzie Król chwały.
+ + +
„23, 7. «Książęta wasi, usuńcie bramy». Wszyscy ubiegający się o panowanie nad ludźmi usuńcie, aby nie utrudniało dostępu to, co wprowadziliście: pożądanie i strach. «I podnieście się bramy wieczne». Podnieście przystęp do życia wiecznego przez pogardę dla świata i zwrócenie się do Boga. «I wnijdzie król chwały». I wnijdzie Król, w którym bez cienia pychy chlubić się będziemy. On to burząc śmiertelności, a otworzywszy bramy niebieskie, spełnił to, co napisano: «Radujcie się, jam zwyciężył świat» (J 16, 33)”
św. Augustyn z Hippony (354 – 430)
Enarratio in Psalmum XXIII, 7.
Wpierw, przychodzi nam po raz kolejny skorygować tłumaczenie tekstu Pisma Świętego w naszych trydenckich mszalikach. Tym razem dotyczy to wersetu Psalmu 23 w antyfonie Offertorium. W kodeksach łacińskich jest pewna delikatna rozbieżność w odniesieniu do zaimka dzierżawczego: «Książęta, usuńcie wasze bramy» vs. «Książęta wasi, usuńcie bramy». Święty Augustyn skłaniał się ku formie drugiej, Missale Romanum wybrało pierwszą. Nie jest to różnica wielka i nie jest to różnica w tym przypadku istotna, a w języku łacińskim polega ona na jednej głosce: vestras vs. vestri.
A co mamy w polskich mszalikach trydenckich, tłumaczonych i publikowanych przez modernistyczny gang tyniecki? Mamy coś wzięte nie wiadomo skąd, bo z pewnością nie z tego wersetu Psalmu 23: ‘Bramy, podnieście swe szczyty’. A gdzie «książęta»? A gdzie «usuńcie»? Jak można zmieniać podmiot wezwany do działania? Jak można zmieniać czasownik/orzeczenie określający sposób nakazanego działania? To nie jest tłumaczenie. I to nie jest nawet jakaś parafraza, tak czy inaczej niedopuszczalna tutaj. To jest wymyślanie czegoś nowego i innego.
Jaki jest zatem prawdziwy sens tych słów Psalmu 23, szczególnie użytego tutaj w liturgii Mszy Świętej w przeddzień Bożego Narodzenia? Sens, oczywiście w słowach poprawnych, jest bardzo jasny i jednoznaczny. Nadchodzi Pan Bóg, Król królów i Władca władców. I wzywa On władców mniejszych ziemskich różnorakich, by usunęli te przeszkody, które Mu na drodze postawili. «Usuńcie bramy». Usuńcie wszystko, co stoi przeszkodą, by Pan i Stwórca przyszedł do swego stworzenia. Usuńcie te wszystkie przeszkody, bo jeśli nie… to zostaniecie usunięci razem z nimi. Jasne? Klarowne.
Oczywiście, odnosimy to wezwanie nie tylko do jakiejś ‘elity’ zarządzającej światem, ale także każdy do siebie samego. I my jesteśmy wezwani, by usunąć wszelkie przeszkody, jakie sami stawiamy Panu Bogu, by do nas przyszedł i nad nami panował. Biskup Hippony identyfikuje te przeszkody genialnie: pożądanie i strach. Pan Jezus ma bowiem ‘pod górkę’ w tym swoim przychodzeniu do nas, bo albo pożądamy czegoś/kogoś innego bardziej niż Jego, albo się boimy Go przyjąć, żeby nam czegoś nie zabrał, nie pozmieniał albo nie przemeblował. Na tych dwóch bazują też książęta tego świata w stawianiu ich przeszkód na drodze Zbawiciela do rodziny ludzkiej i na drodze rodziny ludzkiej do zbawienia.
No i skoro już wiemy, jakie polecenie i komu wydaje Bóg w prorockim Psalmie, uprzedzając przyjście na świat swego Jedynego Syna, to bierzmy się do duchowej pracy usuwania tego, co Synowi Bożemu stoi na przeszkodzie, by przyszedł i nas zbawił. Usuwajmy, żebyśmy sami na koniec nie zostali usunięci.
Błogosławionej niedzieli!
Z Panem Bogiem!
Włodzimierz Małota CM