1.
Podczas trwających rekolekcji adwentowych w Bydgoszczy kazanie wygłosił Ksiądz Włodzimierz Małota. Zapis tego kazania jest częścią rekolekcji i można go odsłuchać klikając na wpis dotyczący rekolekcji adwentowych.
2.
Lekcja: Flp 4, 4-7
Ewangelia: J 1, 19-28
Przed świętami odpraw dobrą i dobrze przygotowaną spowiedź!
Oratorium Rzymskokatolickie św. Józefa, Wrocław
Msza Święta w rycie rzymskim
X. Jacek Bałemba SDB
3.
[Graduał]
(Ps 79, 2; 79, 3; 79, 2)
Qui sedes, Dómine, super Chérubim, éxcita poténtiam tuam, et veni.
Qui regis Israël, inténde: qui dedúcis, velut ovem, Joseph.
[mszalik 1962]
Panie, który siedzisz na Cherubinach, wzbudź Twą potęgę i przyjdź.
Pasterzu Izraela posłuchaj, Ty, co jak trzodę wiedziesz ród Józefa.
+ + +
„79, 2. […] «Który zasiadasz na Cherubinach». Cherubini to stolica chwały Boga, a słowo to tłumaczy się jako pełnia wiedzy. Tam zasiada Bóg w pełni wiedzy. Bo chociaż pojmujemy, że Cherubini to wzniosłe potęgi niebios a także i moce, to jednak nawet ty, jeśli zechcesz, możesz zostać cherubinem. Bo skoro Cherubini to stolica Boga, posłuchaj, co głosi Pismo: «Dusza sprawiedliwego jest stolicą mądrości» (Mdr 7, 28). W jaki sposób, zapytasz, stanę się pełnią wiedzy? Kto tego dokona? Masz czym się napełnić: «Pełnią prawa jest miłość» (Rz 13, 10). Nie chodź daleko i nie rozpraszaj się. Przeraża cię rozłożystość gałęzi: trzymaj się korzenia i nie myśl o wysokości drzewa. Niechaj w tobie będzie miłość, a z konieczności za nią przyjdzie pełnia wiedzy. Czego bowiem nie wie ten, kto zna miłość, skoro powiedziano: «Bóg jest miłością» (1 J 4, 8).”
św. Augustyn z Hippony (354 – 430)
Enarratio in Psalmum LXXIX, 2.
Kolejna niedziela Adwentu, i w formularzu Mszy Świętej kolejne słowa Psalmu 79. W minioną niedzielę z tego Psalmu był zaczerpnięty Introit, a w dzisiejszą mamy z niego werset Graduału. Już to powinno nam pomóc zrozumieć jeszcze głębiej, jak bardzo ten Psalm jest o nas i o naszym Adwencie. Przypomnijmy, w wyjaśnieniu Ojca Kościoła, słowa tego Psalmu to wołanie Kościoła do swego Dobrego Pasterza, w oczekiwaniu na Niego. Dlatego właśnie słowa tego Psalmu są we Mszach Świętych niedziel Adwentu. To wołanie z Psalmu 79 jest dziś jeszcze bardziej na czasie. Z upragnieniem wielkim czekamy na naszego Dobrego Pasterza, także dlatego, że ci, którym On powierzył swoje owieczki do czasu swego powrotu, prawie wszyscy w naszych czasach okazali się najemnikami, sprzedawczykami, tchórzami i zdrajcami. Czekamy więc na Dobrego Pasterza, który swoje owieczki, rozproszone dziś po różnych duszpasterstwach i apostolatach, zgromadzi, ogarnie i wyprowadzi na wieczne pastwiska. Dopełniając tego, co należy do nas, z ufnością czekamy na Jego ruch, na Jego ostatnie słowo w sprawach Kościoła i świata.
A jak nam podpowiada święty Augustyn i sam Psalm 79 w słowach Graduału, jest to też czekanie na pełnię wiedzy. Bo Ten, na którego czekamy, zasiada na Cherubinach, na tronie Bożej chwały, na stolicy całej i pełnej boskiej wiedzy. I On nam ją przyniesie. Bo my jeszcze nie wiemy wszystkiego. Nie tylko w sensie, że się dopiero religii katolickiej prawdziwej uczymy, od nowa i po kolei, ale także nie wiemy wszystkiego w sensie, co jeszcze wrogowie wiary katolickiej nakombinowali i co dalej nakombinują. To się okaże. Sprawy katolicyzmu, zwłaszcza dla dusz, które niedawno odkryły prawdziwy i nieskażony katolicyzm, są rzeczywiście jak rozłożyste drzewo, którego zawiłe nieraz gałęzie mogą przerażać i deprymować. Tyle jeszcze nie wiemy! Tyle tego jest! Takie to wszystko nieraz gęste, zrośnięte jedno z drugim, jak bujne i gęste drzewo. Kiedyś nam to wszystko do końca Pan Jezus ukaże i wyłoży. Kiedyś będziemy jak cherubini. Póki co, z miłością trzymajmy się mocno korzenia i pnia drzewa, czyli wpierw tego, co fundamentalne i podstawowe, a co już sobie przyswoiliśmy, skoro jesteśmy, gdzie jesteśmy. Kto ma prawdziwą miłość do Prawdy, do tego Prawda przyjdzie. W rzeczy samej, już przyszła. Stoi u drzwi i kołacze (Ap 3, 20). Usłyszeliśmy to kołatanie. I już drzwi naszych serc i umysłów uchyliliśmy. Teraz otwórzmy je Jej szeroko, na oścież. Niech wejdzie. Niech się rozgości. Niech nam wszystko wyjaśni i rozjaśni.
A kto już się z Jej pomocą nieco ogarnął, niech buszuje po wspaniałym drzewie katolicyzmu, po jego konarach i gałęziach. Niech sobie z niego czyni swoje mieszkanie (Mt 13, 31-32). Już na zawsze.
Błogosławionej niedzieli!
Z Panem Bogiem!
Włodzimierz Małota CM