Kazania na uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP, 8.12.2024

+ + +

[Offertorium]

(Luc 1:28) Ave, María, grátia plena; Dóminus tecum: benedícta tu in muliéribus, allelúja.

(Łk 1:28) Zdrowaś Maryjo, łaski pełna, Pan z Tobą, błogosławionaś Ty między niewiastami, alleluja.

+ + +

„(23.) Bóg Ojciec zebrał wszystkie wody i nazwał je ‘Maria’, to znaczy morza. Zebrał wszystkie łaski razem i nazwał je Maryja. Ten wielki Bóg ma skarbiec albo komnatę pełną bogactw, w której zostało ukryte wszystko, co jest piękne, olśniewające, rzadkie i cenne, nawet Jego własny Syn. Tym ogromnym skarbcem jest nie kto inny jak Maryja, którą święci nazywają ‘Skarbnicą Pana’, której pełnią ubogaceni są wszyscy ludzie.

(24.) Bóg Syn udzielił swojej Matce wszystkiego, co wysłużył podczas swojego życia i śmierci, a mianowicie nieskończone zasługi i przedziwne cnoty. Uczynił Ją skarbniczką tego wszystkiego, co Ojciec dał Jemu w dziedzictwo, i przez Nią udziela swoich zasług Jego członkom, i przez Nią także przekazuje swoje cnoty i udziela swoich łask. Ona jest Jego mistycznym akweduktem, przez który delikatnie i obficie spływa Jego miłosierdzie.

(25.) Bóg Duch Święty powierzył swoje cudowne dary Maryi, Jego wiernej Oblubienicy, i wybrał Ją jako szafarkę wszystkiego, co posiada, tak że rozdziela wszystkie Jego dary i łaski, które sama chce, tak jak Ona chce i kiedy Jej się spodoba. Nie zostaje udzielony ludziom żaden niebieski dar, który by nie został przekazany przez Jej dziewicze ręce. Taka w istocie jest wola Boga, który postanowił, że powinniśmy mieć wszystko przez Maryję. W ten sposób, aby stała się ubogacona, wyniesiona i uwielbiona przez Boga Najwyższego Ta, co stała się biedna, pokorna i ukryta w głębi nicości podczas całego swojego życia. Takie są opinie Kościoła i Świętych Ojców. […]

(87.) Zasada piąta. Jest bardzo trudne, biorąc pod uwagę naszą słabość i kruchość, aby zachowywać łaski i skarby, które otrzymaliśmy od Boga. […]

(88.) Złe duchy, które są jak sprytni złodzieje, gotowe są, aby nas zaskoczyć i nam odebrać wszystko, co posiadamy. One wyczekują dzień i noc na odpowiedni moment. Wędrują nieustannie, starając się nas pożreć i wyrwać nam w jednej krótkiej chwili grzechu wszystkie łaski i zasługi, jakie zdobyliśmy przez wiele lat. Ich złość, ich doświadczenie, ich spryt i ich liczba powinna uczynić nas nieskończenie zatrwożonymi obawą przed takim nieszczęściem. Zwłaszcza że ludzie, bogatsi w łaskę i cnoty, bardziej doświadczeni i zaawansowani w świętości, niż my sami jesteśmy, był napadnięci wtedy, kiedy się nie strzegli i zostali obrabowani i pozbawieni wszystkiego. […] Niestety! Gdyby tylko wiedzieli o tak wspaniałej pobożności, którą będę później wyjaśniał, mogliby powierzyć swój skarb Maryi, potężnej i wiernej Dziewicy. Byłaby go dla nich przechowywała, tak jakby był w Jej własnym posiadaniu, a nawet uznałaby to za zaufanie i obowiązek sprawiedliwości.”

św. Ludwik Grignon de Monfort

Traktat o prawdziwym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny

Primo. Niektórych arcykatolickich punktów Traktatu tutaj przytoczonych nie znajdziemy w jego nowych wydaniach drukowanych przez nową posoborową religię. I to jest kolejny jasny dowód, że jest to religia inna od katolickiej. A na czym ta inność polega? Między innymi, a może nawet przede wszystkim, na umniejszaniu czci Najświętszej Maryi Panny, Matki Bożej. A jak sam św. Ludwik to wyjaśniał, umniejszanie czci Matki powadzi prostą i szeroką drogą do umniejszenia czci Syna. Czyli ostatecznie do utraty wiary, a w konsekwencji do wiecznego potępienia.

Secundo. Kto nie złoży swych duchowych skarbów w Skarbnicy Pańskiej, ten zostanie z nich okradziony, i to „do zera”. Bufony zgromadzone na Vaticanum II i buszujące po katolicyzmie po tym wielkim nieszczęściu, powyrzucały skarby katolicyzmu z tego Skarbca. Żeby się protestantom, a w istocie rzeczy diabłu podobać, usunęli w dużej mierze Matkę Bożą ze swych kalendarzy, mszałów i obiektów. Wynieśli wiarę katolików ze Skarbca Niepokalanego Serca Maryi. I co dzisiaj mają? Bankructwo duchowe i moralne. Jest w związku z tym tylko jeden sposób, by ratować katolicki skarb [prawie] utracony: przynieść go – wiarę, pobożność, moralność i wszystko – z powrotem do Skarbca Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny. A masonów, oraz wszystkich ich agentów i kelnerów, którzy ten skarb świadomie wystawili na pastwę diabła, pogonić na zawsze z katolickich zakrystii, pałaców i urzędów.

Ave Maria, gratia plena!

Błogosławionej niedzieli!

Z Panem Bogiem!

x. Włodzimierz Małota CM