Press "Enter" to skip to content

Kazania na IX Niedzielę po Zesłaniu Ducha Świętego, 21.07.2024

1.

Kazanie na IX Niedzielę po Zesłaniu Ducha Świętego, 21.07.2024
Lekcja: 1 Kor 10,6-13
Ewangelia: Łk 19, 41-47

Oratorium Rzymskokatolickie Św. Rodziny, Bydgoszcz
Msza Św. w rycie rzymskim
X. Dariusz Kowalczyk SDB

2.

Kazanie na IX Niedzielę po Zesłaniu Ducha Świętego, 21.07.2024
Lekcja: 1 Kor 10, 6-13
Ewangelia: Łk 19, 41-47
Modernizm uczynił z wielu niegdyś katolickich świątyń-kościołów jaskinię zbójców, w których głoszona jest fałszywa wiara i sprawowany jest fałszywy kult.

Oratorium Rzymskokatolickie św. Józefa, Wrocław
Msza Święta w rycie rzymskim
X. Jacek Bałemba SDB

3.

21 lipca 2024.
Dziewiąta Niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego.
Wspomnienie św. Praksedy, Dziewicy.
+     +     +
[Offertorium]
(Ps 18, 9. 10. 11. 12.) Justítiæ Dómini rectæ, lætificántes corda, et judícia ejus dulcióra super mel et favum: nam et servus tuus custódit ea.
(1931) Ustawy Pańskie prawe, uweselające serca, a sądy jego słodsze na miód i plastr miodowy: przeto sługa twój chowa je.
(1949) Przykazania Pańskie słuszne, rozweselają serca; ustawy Boże słodsze na miód i plastr miodowy, więc też twój sługa ich strzeże.
(1962) Przykazania Pańskie słuszne, radują serca; sądy Pańskie słodsze od miodu płynącego z plastrów, przeto Twój sługa zachowuje je.
+      +      +
„18 (1), 9. «Sprawiedliwości Pańskie prawe, rozweselające serce». Wszelkie sprawiedliwości Pańskie w nim są prawe, bo nie nauczał niczego, czego nie czynił. Ci, którzy będą go naśladowali, ażeby radowali się w sercu z tego, co będą swobodnie wykonywać z miłości, a nie ze strachu służalczo. […]
18 (1), 11. […] «A słodsze od miodu i plaster miodu». Czy zaś ktoś jest już miodem, rozwiązanym już z więzów tego żywota i oczekuje dnia, kiedy przybędzie na ucztę Boga – czy też jest jeszcze plastrem miodu i niejako w wosku uwikłany jest w tym życiu, nie zmieszany ze światem, ale wypełniając go, potrzebuje jakby wyciśnięcia nie uciskającą, ale wyciskającą ręką Boga, dzięki czemu z doczesnego życia wypłynie do wiecznego – temu sądy Boże są słodsze niż jego własne, ponieważ są słodsze od miodu i od plastru miodu.
18 (1), 12. «Albowiem sługa twój przestrzega ich». Dla tego, kto nie przestrzega nadejdzie gorzki dzień Pański. [..]
18 (2), 9. «Sprawiedliwości Pańskie prawe» – nie przerażające, ale «rozweselające serca». To właśnie Duch Święty. […]
18 (2), 11. […] «A słodsze od miodu i od plastra miodu» – powiada. To też jest przeciwko błądzącemu. Miód jest gorzki dla trawionego gorączką, słodki i przyjemny dla uzdrowionego, ponieważ służy zdrowiu. […]
18 (2), 12. «Albowiem sługa twój przestrzega ich». Jak są słodkie, sługa twój dowodzi nie słowami, lecz przestrzeganiem. Przestrzega ich twój sługa, ponieważ, i obecnie są słodkie, i później będą zbawienne. […] Lecz rozkochany w swojej zuchwałości heretyk, ani nie dostrzega tego blasku, ani nie odczuwa słodyczy.”

św. Augustyn z Hippony (354 – 430)
Enarratio I et II in Psalmum XVIII, 9 – 12.

Przypatrując się działalności modernistów na przestrzeni ostatnich dziesięcioleci, można zaobserwować, że do zniszczenia religii katolickiej dążą przez jej wcześniejsze systematyczne spłycanie. Wpierw to, co głębokie trzeba spłycić, a potem można ostatecznie zlikwidować. Trochę tak, jak z jakimś stawem odziedziczonym po dziadkach w sadzie czy ogrodzie, z którego dawniej piły krowy i konie, a teraz już jest niepotrzebny. Wpierw się do takiego stawu wsypuje gruz, oraz wszelkie śmieci i odpady. A jak już zostało z niego płytkie i suche zagłębienie, zasypuje się go ostatecznie ziemią, by śladu po nim nie było.
Tak właśnie likwidatorzy już nie stawów po dziadkach, ale religii dziadków i pradziadków, spłycili sens natchnionych słów Psalmu 18, z którego zaczerpnięta jest dzisiejsza antyfona Offertorium. Jak pięknie św. Augustyn wyjaśnia, wspomnienie dwóch form istnienia miodu, i tego już wyciśniętego i tego jeszcze w woskowym plastrze, i połączenie ich łącznikiem „i”, ma bardzo głęboki teologiczny sens. Wskazuje na dwojaki stan dusz czekających na wieczną ucztę Boga. To dusze już wyciśnięte z więzów wosku – czyli tego świata, oraz dusze jeszcze wypełniające ten świat, jak miód woskowy plaster. Sam obraz miodu w plastrze odniesiony do naszej obecności na tym świecie jest bardzo wymowny i wiele mówiący. Miód choć w woskowym plastrze, nie jest z nim zmieszany. W każdej chwili da się oddzielić. Tak też i człowiek ze swą duszą. Choć w plastrze tego świata, póki na nim żyje, ale nie zmieszany z nim, i w każdej chwili można go z tego plastra wycisnąć. I tego, zdaje się, moderniści nie mogli znieść w tym tekście objawionym, bo oni skonstruowali inną, nową i fałszywą religię, której wyznawcy zachowują się tak, jakby mieli w tym plastrze świata tkwić wiecznie, a o żadnym wyciskaniu z niego, czyli o śmierci i sądzie Bożym, nie chcą słyszeć.
I jeszcze odnotujmy i te słowa wspaniałe Ojca Kościoła, w których wskazuje on w prosty sposób różnicę między katolikiem a heretykiem. Dla katolika, sądy i zarządzenia Boże są słodsze od jego własnych. Heretyk tej słodyczy nie odczuwa. Jemu bardziej od Bożej nauki smakują jego własne i innych ludzkie wymysły. Dla chorych na błąd i kłamstwo miód Prawdy smakuje gorzko. Dlatego akwizytorzy i klienci nowej fałszywej religii odwrotnej tak się krzywią i plują, gdy się im zaserwuje odrobinę miodu tradycyjnej katolickiej nauki. Dla idących na potępienie jest to jak jakaś gorycz paląca wnętrzności, natomiast dla przyszłych uczestników uczty Boga jest to słodycz ponad wszelkie słodkości.

A więcej na Mszach Świętych w naszych kaplicach i oratoriach.
Zapraszamy serdecznie!
Błogosławionej niedzieli!
Z Panem Bogiem!
Włodzimierz Małota CM

 

 

 

Mission News Theme by Compete Themes.